> Πιστεύω εις έναν φραπέ,
> αφρώδη, παγοκράτορα,
> ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
> εις στομάχους πάντων ερριμένον.
> Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
> του καφέ συνοδό, και λιπογενές
> το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων
> καπουτσίνο.
> Milk εκ βοδώς,
> αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
> χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
> ομοχρήσιμου του φραπέ
> δι ου το μάτι ορθάνοιξε.
> Τον δι\\\' ημάς τους ανθρώπους
> και δια την ημετέραν εργασίαν
> φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
> και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
> και αγοράσθη εξ εταιρείας
> και εσυσκευάσθηκε.
> Αγορασθέντα τε υπό ημών
> εντός μικρής σακουλίτσας
> ή κουτιού ή βαζακίου
> Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
> κατά τας πρωινάς.
> Και εισέπεσε εντός ποτηριού
> και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του
> γλυκού.
> Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
> τσίτα κάνων κοιμητούς
> ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
> Και εις το ρεύμα το πάγιον,
> το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
> το εκ της δεής επαραγόμενον
> το συν ψυγείου και θηκών
> συνεργαζώμενο,
> ωστε παρασκευαζώμενο,
> παγακίων και υδάτων ψυχρών.
> Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και
> φιλικήν φραπεδοποσίαν.
> Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ
> του μπολ.
> Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
> Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.
> Αμήν.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου