Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ “DOG LOVER”

Μέσα σε ένα βιβλίο στην βιβλιοθήκη του σπιτιού μου εντελώς τυχαία βρήκα ένα απόκομμα από εφημερίδα το οποίο είχε σαν επικεφαλίδα “ο δεκάλογος του dog lover”.Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση τι δουλειά έχει αυτό το μικρό χαρτάκι μέσα στο συγκεκριμένο βιβλίο.Δεν έδωσα σημασία και το διάβασα αμέσως.Μετά από 3 λεπτά θυμάμαι ότι προσπαθούσα να κρατήσω τα δάκρυά μου και ότι το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να δώσω ένα φιλί και μια μεγάλη αγκαλιά στον Καρλάκο μου,τον σκύλο μου.Όσοι είναι πραγματικά ζωόφιλοι θα με καταλάβουν.Σας παραθέτω ένα μικρό κομμάτι από αυτό το άρθρο της εφημερίδας.


Όσο και αν πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε ,είτε σε ανθρώπους ,είτε σε ζώα ,μια τακτική επιστροφή στα βασικά είναι ενδεδειγμένη.Όσον αφορά τους ανθρώπους ,οι καλύτερες συμβουλές βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη.Τα σκυλιά έχουν τις δικές τους «Δέκα εντολές».

  1. Θα ζήσω 10 – 15 χρόνια.Οποιοσδήποτε αποχωρισμός από εσένα θα είναι οδυνηρός.
  2. Δώσε μου χρόνο για να καταλάβω τι ζητάς από εμένα.
  3. Εμπιστέυσου με ,είναι καθοριστικό για την ευτυχία μου.
  4. Μη μου κρατάς κακία και μη με κλειδώνεις κάπου για τιμωρία.Εσύ έχεις τη δουλεία σου ,τους φίλους σου ,εγώ έχω μόνο ΕΣΕΝΑ.
  5. Μίλα μου.Παρόλο που δεν καταλαβαίνω τα λόγια σου ,καταλαβαίνω την φωνή σου όταν μου μιλά.
  6. Πάντα να θυμάσαι πως ΠΟΤΕ δεν θα ξεχάσω τον τρόπο που μου συμπεριφέρεσαι.
  7. Πριν με δείρεις ,θυμήσου πως έχω δόντια που θα μπορούσαν να τσακίσουν τα κόκκαλα του χεριού σου , αλλά ΕΠΙΛΕΓΩ να μην σε δαγκώσω.
  8. Πριν με μαλώσεις πως είμαι τεμπέλης ,ή μη συνεργάσιμος ,διερωτήσου αν κάτι ίσως με ενοχλεί.Είναι πιθανό να μη τρώω σωστά , ή να είχα εκτεθεί πολύ στον ήλιο ,ή να γέρασε και ν’αδυνάτησε η καρδιά μου.
  9. Φρόντισέ με όταν γεράσω.Και ΕΣΥ θα γεράσεις κάποτε.
  10. Πήγαινε μαζί μου στις δύσκολες αποστολές ,όπως η ευθανασία μου.Ποτέ μην πεις «Δεν αντέχω να το δω» ή «Ας συμβεί στην απουσία μου».Ο,τιδήποτε είναι ευκολότερο για μένα όταν είσαι μαζι μου , μην ξεχνάς πως Σ’ΑΓΑΠΩ!

Αχ Καρλάκο μου συγνώμη που δεν σε συνόδευσα στην ευθανασία σου , μακάρι να μπορούσες να ζήσεις και μετά από χρόνια να μου δώσεις την υπέρτατη ευχαρίστηση να κατουρήσεις και να χέσεις πάνω στο μνήμα μου σε ένδειξη πραγματικής αγάπης ,όταν όλοι οι άλλοι θα κλαίνε και θα οδύρονται!Εννέα χρόνια ήταν πολύ λίγα μαζί σου.Μου λείπεις φιλαράκο μου!!!!


Δεν υπάρχουν σχόλια: